1 de Maio. Día do traballador

Historia

En novembro de 1884 celebrouse en Chicago o IV Congreso da American Federation of Labor, no que se propuxo que a partir do 1º de maio de 1886 obrigaríase aos patróns a respectar a xornada de 8 horas e, se non, iríase á folga.
En 1886, o Presidente dos Estados Unidos, Andrew Johnson, promulgou a chamada Lei Ingersoll, establecendo as 8 horas de traballo diarias. Como esta lei non se cumpriu as organizacións laborais e sindicais de Estados Unidos mobilizáronse. Chegada a data, os obreiros organizáronse e paralizaron o país produtivo con máis de cinco mil folgas.

O episodio máis famoso desta loita foi o funesto incidente de maio de 1886 na Haymarket Square de Chicago: durante unha manifestación contra a brutal represión dunha recente folga unha bomba provocou a morte de varios policías. Aínda que nunca se puido descubrir quen foi o responsable deste atentado, catro líderes anarquistas foron acusados, xulgados sumariamente e executados.

En xullo de 1889, a Segunda Internacional instituyó o "Día Internacional do Traballador" para perpetuar a memoria dos feitos de maio de 1886 en Chicago. Esta reivindicación foi emprendida por obreiros norteamericanos e, inmediatamente, adoptada e promovida pola Asociación Internacional dos Traballadores, que a converteu en demanda común da clase obreira de todo o mundo.
O Congreso de París da Segunda Internacional acordou celebrar o "Día do Traballador" o 1º de maio de cada ano.

Desde 1890, os partidos políticos e os sindicatos integrados na Internacional dirixiron manifestacións de traballadores en diversos países en petición da xornada de 8 horas e como mostra de fraternidad do proletariado internacional.

Esta orixe reivindicativa e de loita obreira asóciase co 1º de maio, cuxa celebración pasou por diversos avatares segundo o país e o seu réxime político. Na actualidade, case todos os países democráticos festéxano, mentres que os sindicatos convocan a manifestacións e realizan mostras de irmandade.

En 1954, a Igrexa católica, baixo o mandato de Pío XII, apoiou tácitamente esta xornada proletaria, ao declarar ese día como festividade de San José obreiro.

Durante o século XX, os progresos laborais fóronse acrecentando con leis para os traballadores, para outorgarlles dereitos de respecto, retribución e amparo social.

Convidar dende aquí a todolos traballadores a acudir ás manifestacións convocadas polo sindicalismo.