Prensa 30/12/07

Faro de Vigo

Sanidade abre la puerta al traslado forzoso de sus empleados y el CES alerta que es ilegal

Galicia IRENE BASCOY / SANTIAGO
La Consellería de Sanidade quiere "poder trasladar, temporal o definitivamente, a su personal" de puesto de trabajo, "por necesidades de servicio o necesidades funcionales" y el Consello Económico e Social le advierte de que con esta iniciativa "vulnera normas básicas y derechos del personal". El CES sostiene que el departamento de María José Rubio impone a sus trabajadores "una movilidad forzosa encubierta" bajo el término de "adscripción definitiva del puesto de trabajo".
La objeción a que se pueda obligar a los profesionales de la sanidad pública gallega a mudar de lugar de trabajo es el principal reparo que el organismo consultivo de la Xunta en materia socioeconómica pone al proyecto de Ley de Salud de Galicia, una norma con la que el bipartito quiere dotar a la sanidad gallega de un nuevo texto legislativo básico.
El CES, que es el foro que garantiza la participación de los agentes sociales y económicos en la política del Gobierno autonómico, propone la supresión del artículo que abre la puerta para que la administración sanitaria pueda trasladar a su personal, "variando la adscripción de los puestos de trabajo de los que sean titulares". La Consellería, en todo caso, garantiza a su plantilla que conservará sus retribuciones y se le abonará "la indemnización establecida reglamentariamente".
El artículo que propone eliminar el CES establece que "el cambio de la adscripción definitiva de los puestos de trabajo se realizará después de la consulta previa a las organizaciones representadas en la Mesa Sectorial".
El CES, en su dictamen sobre el proyecto remitido por el equipo de María José Rubio, defiende que se "debe respetar la normativa básica", que establece que "la movilidad por razón de servicio fuera del ámbito del nombramiento es de carácter negociado y se contextualiza en el marco de un plan de ordenación".
El Consello Económico termina proponiendo que el traslado de los empleados y otras cuestiones sobre el personal del sistema sanitario no se aborden en esta ley, sino en el Estatuto Jurídico del Personal del Sistema Público de Salud de Galicia, que debería aprobarse en el primer año de vigencia de la ley.

Las fundaciones como fórmula de gestión no desaparecen


Galicia El Consello Económico e Social cuestiona que la futura ley "mantenga abierta la opción de gestión a través de las fundaciones o empresas sanitarias". El CES no entiende por qué la Xunta no aprovecha para eliminar esta posibilidad, cuando en la actualidad está disolviendo las fundaciones que creó el PPdeG cuando estaba en el Gobierno. Este organismo consultivo vuelve una vez más a criticar la administración paralela.
El CES, en su dictamen sobre el proyecto de Ley de Saúde de Galicia, propone que "los informes o certificaciones acreditativas del estado de salud sean gratuitas por norma general" para los enfermos que los soliciten. También considera necesario que la ciudadanía debe tener derecho a elegir su enfermera o enfermero, igual que elige su médico en el centro de salud.
Además el Consello Económico pide que se obligue al personal del Sergas a "mostrar de forma visible y en todo momento una identificación personal". El CES recrimina a Sanidade que la ley es "demasiado extensa", lo que dificulta su "lectura y entendimiento".

http://www.farodevigo.es/secciones/noticia.jsp?pRef=3219_4_189404__GALICIA-Sanidade-plantea-traslado-forzoso-trabajadores-avisa-ilegal

La Voz de Galicia

Por que cada vez hai máis urxencias
O Hospital do Salnés naceu pequeno, pero a falta de espazo, persoal e servizos non é o único motivo da saturación que sofre nos últimos anos. Hai moitos máis

Autor:
Susana Luaña
Data de publicación:
30/12/2007

Superar as 150 atencións diarias nun servizo de urxencias hospitalarias é unha situación que pon a proba os nervios máis amornados de calquera bo profesional, e os do Hospital do Salnés enfróntanse, cada vez con maior frecuencia, a esas cifras. Son médicos mozos e con ganas de traballar, pero que xa empezan a sufrir as secuelas de semellante carga de traballo. O centro inaugurouse en precario no ano 2000, pero a escaseza de espazo e persoal non son o único motivo da saturación que padece nos últimos anos. As razóns son varias.
Comparacións con outros centros que ás veces poden ser odiosas
O persoal do hospital véno denunciando desde fai anos, e ás veces un simple dato pode resultar moi significativo. Basta con comparar os servizos que ten o Hospital dá Costa, en Burela, cos que ofrece o Hospital do Salnés. O primeiro atende a unha poboación de 75.236 persoas, con 71.963 cartóns sanitarios en vigor; o centro de Vilagarcía dá servizo a unhas cen mil persoas con 74.817 cartóns. Con todo, o de Burela ten 139 camas, e o do Salnés, á espera da súa ampliación, dispón só de 81 que están sempre ocupadas, o que obriga moitas veces a manter aos enfermos en urxencias á espera dunha praza na área de hospitalización. A comparación en número de traballadores tamén arroxa datos interesantes; en Burela traballan 545 persoas, e no Salnés, só 283.
A cada vez máis apremiante falta de especialistas
Non é, por suposto, un problema exclusivo do hospital comarcal, senón de toda a sanidade galega. Pero as dificultades para atopar substitutos nas vacacións ou especialistas nalgunhas áreas obriga ao persoal do centro, sobre todo ao de urxencias, a abusar das horas extras e limitar as súas vacacións. é outro problema que tampouco poderá ser solucionado ata que se amplíe o centro, xa que a contratación de máis persoal vai unida aos novos servizos. Agora, nin o espazo dispoñible nin os traballadores en activo son suficientes para a elevada demanda dunha zona na que a poboación non para de aumentar.
Unha comarca en crecemento
O Hospital do Salnés está situado nunha das comarcas máis activas de Galicia e onde máis crece a poboación. Se no ano 2000 xa quedaba pequeno para os 104.139 habitantes rexistrados entón no Salnés, con máis motivo os seus servizos están saturados na actualidade, cando hai case cinco mil persoas máis rexistradas na súa área de influencia. Por unha banda, na comarca instálanse familias novo con fillos pequenos, por iso non é de estrañar que sexa un dos centros galegos nos que se rexistran máis partos. Pero ademais, e como ocorre en case todas as zonas costeiras galegas, cada vez son máis as correntes migratorias internas das que se favorece O Salnés. E como ocorre en toda a comunidade, a esperanza de vida é cada vez maior e aumenta o número de anciáns que requiren unha atención sanitaria específica.
As deficiencias nos centros de saúde
Cando esta semana se facían públicos os datos de saturación do servizo de urxencias, con máis de 150 atencións diarias, desde a xerencia do centro fíxose un chamamento á poboación para que acudisen, sempre que fose posible, aos servizos de urxencias dos centros de saúde. Pero os propios especialistas do servizo son conscientes de que ás veces a culpa non é dos pacientes, e que son os propios médicos que están de garda nos ambulatorios os que envían aos enfermos ao hospital. é bastante habitual que se fagan cargo desas gardas médicos que non están especializados en urxencias, ou facultativos de medicamento xeral sen formación na doenza que teñen que atender, así como especialistas que nunca trataron con nenos e que prefiren enviar aos menores de idade ao pediatra. E moitas veces son, simplemente, novatos con escasa experiencia que non se atreven a enfrontarse a un caso urxente. As primeiras veces son os propios médicos dos centros de saúde os que envían aos pacientes ao hospital; logo, por inercia, xa son os enfermos os que prefiren ir directamente ao servizo de urxencias hospitalario.
Urxencias que non o son
A poboación require cada vez unha maior atención sanitaria, e ademais esixe que sexa inmediata. Por iso moitas veces acódese aos servizos de urxencias aínda sabendo que a doenza en cuestión non o require. Sábese que máis da metade das urxencias que chegan ao hospital non o son en realidade. Poderían tratarse no centro de saúde, ben no punto de atención continuada ou solicitando vez para o médico de cabeceira, pero iso obrigaría a esperar, moitas veces, ao día seguinte, mentres que en urxencias a atención é inmediata. Noutras ocasións bastaría con achegarse á farmacia e solocitar un medicamento para esa doenza específica; por suposto, en caso de non necesitar receita médica, como ocorre coas queimaduras solares, tan frecuentes no verán e que adoitan acabar co paciente no hospital. Os médicos recordan que o mal uso deste servizo acaba prexudicando aos pacientes que si necesitan atención urxente.

http://www.lavozdegalicia.es/arousa/2007/12/30/0003_6442437.htm?idioma=galego